Wil ik iets anders dan authenticiteit, als leidraad in het
leven? Ik zou niet weten wat. Wat er ook gebeurt, in welk levenstadium of in
welke fase van persoonlijke ontwikkeling ik me ook bevind, wat me ook overkomt,
en welke veranderingen ik ook doormaak, in alle situaties telt hoe ik ermee
omga. En zou ik die omgangswijze anders willen dan authentiek?
Is het nog van
levensbetekenis, om te zoeken naar het goddelijke, het blijvende, het
onveranderlijke? Bergt dat zoeken nog een belofte van geluk in zich? Brengt het
nog gelukzaligheid, zoals filosofen lange tijd dachten?
‘Alles is energie’, en met de wet van Einstein kun je dus
ook zeggen: ‘alles is materie’, - afhankelijk of je het eerste te soft of het
tweede te kil acht. En wat zegt het maken van dit onderscheid?
Levenliefhebbend leven: zou ik het een wezen vanuit een
andere dimensie of vanuit een ander sterrenstelsel aanraden of toewensen een
leven op aarde te leven, als mens? Zou ik het aanprijzen aan een ongeborene die
nog van niets weet? Ben ik bereid/ in staat het aardse leven onvoorwaardelijk te beamen?
Wanneer iemand authentiek leeft, gehoor geeft aan zijn eigen
waarheidsgevoel, open
staat voor wat zich aandient en voor wat beschikbaar is aan ervaringen, kennis
en verhalen, en zich laat drijven door de eigen passie voor waarheid, bereid om zelf te transformeren en dat te blijven doen, kan het
anders dan dat zo iemand een progressieve kracht zal zijn en een hoop voor
menswaardig leven?
Een cultuur die volop ruimte biedt aan authentiek leven, zal
niet verstarren, maar verkeert in een proces van permanente aanpassing aan
nieuwe omstandigheden.
.
No comments:
Post a Comment