Zelfs al is het ultieme ‘bewustzijn’ voorbij elke
denkinspanning (of er absoluut aan voorafgaand), zich manifesterend in pure
aandacht, dan nog is een existentieel referentiekader nodig dat niet strijdig
of hinderend is voor het realiseren van dat ultieme ‘bewustzijn’, en om ermee
in staat te stellen alledaags te functioneren. En als het referentiekader niet
adequaat is, verdient het te worden bijgesteld. Immers, ultiem ‘bewustzijn’ is
niet waarmee we het leven beginnen, - althans, niet in gerealiseerde vorm. We
treffen ons aan in een wereld. Een referentiekader is nodig om daarmee te
dealen, hoe spiritueel we ook zijn.
Wanneer is kunst cultureel relevant? Of is deze hele kwestie
irrelevant geworden? Is kunst niet meer van belang voor de vitaliteit van een
cultuur, als aanpassingsstrategie in veranderende tijden?
Fascinerend: je kunt hetzelfde ‘meemaken’ en ‘het’ heel
verschillend duiden, vanuit uiteenlopende referentiekaders. Wat zegt dat over
‘hetzelfde’ meemaken? En wat is dan de status van duidingen en hun
referentiekaders? (En wat zegt het dat we dit kunnen denken?)
Filosofisch pastoraal?
Wie zit er nog te wachten op filosofisch gesanctioneerde tips en richtlijnen
voor leven en denken? Pastoraal wellicht (bijvoorbeeld in de vorm van
zelfhulpboeken), maar is dat een zaak van filosofie?
.
No comments:
Post a Comment